1. Eenlagig epitheel: – een cellaag – dun, glad, soort vliesje – opname en uitscheiding. 2. Meerlagig epitheel: – meerdere cellagen op elkaar; onderste laag is kubisch, naar boven toe worden de cellen steeds platter; – beschermende en stofafscheidende functie.

De belangrijkste epitheelcelvarianten zijn plaveiselepitheel, kubisch epitheel, cilindrisch epitheel, overgangsepitheel en trilhaarepitheel. Een speciale variant van het epitheel wordt gevormd door de klierweefsels.

celweefsel dat hoofdzakelijk als functie heeft oppervlaktes af te lijnen en dit om zowel oppervlaktes te bedekken als te beschermen. Een weefsel dat bestaat uit dicht aaneengesloten rijen cellen, aan elkaar vastgemaakt via cellulaire hechtingen.

Men onderscheidt: meerlagig afgeplat verhoornd epitheel en meerlagig afgeplat niet-verhoornd epitheel.

• Meerlagig afgeplat verhoornd epitheel. Hierbij gaan de cellen naarmate ze meer naar het oppervlak toe schuiven, meer en meer hoornstof (keratine) opnemen.
• Meerlagig afgeplat niet-verhoornd epitheel.

Deze cellen kunnen, afhankelijk van hun functie, voorkomen in een enkele laag of in meerdere lagen. Als eenlagige vorm komt het onder andere voor in de eierstokken en nierkanaaltjes en in de ogen; als meerlagige vorm komt het voor in de afvoerkanaaltjes van zweetklieren, melkklieren en speekselklieren.

Plaveiselcellen zijn sterke cellen die fysieke stress aankunnen. Kliercellen – Dit type epitheelcel wordt aangetroffen in organen door ons hele lichaam, waaronder de maag, dikke darm, borst en prostaat. Klierepitheelcellen vormen vaak ronde structuren genaamd klieren die verschillende soorten stoffen maken.

Meerlagig epitheel: – meerdere cellagen op elkaar; onderste laag is kubisch, naar boven toe worden de cellen steeds platter; – beschermende en stofafscheidende functie.

Epitheelweefsel bestaat voornamelijk uit cellen. De cellen van het epitheelweefsel liggen heel dicht op elkaar, waardoor het epitheelweefsel moeilijk doordringbaar is. Sommige epitheelcellen, zoals in de ademhalingswegen, hebben trilharen. Door deze trilharen kunnen stoffen makkelijk vervoerd worden.

Plaveiselepitheel. Plaveiselepitheelcellen zijn de grootste cellen die aanwezig kunnen zijn in de normale urinemonsters. Ze zijn dunne, platte cellen, meestal met een hoek-of onregelmatige omtrek en een kleine ronde kern. Ze kunnen aanwezig zijn als losse cellen of in verschillende groottes clusters.

Wat is dit? De oppervlakkige cellaag mag aan de vrije kant afslijten. Welke eigenschappen van dekweefsel zijn heel geschikt voor de slijtfunctie? Dekweefsel heeft dus geen bloedvaten.

Het basale membraan (basaalmembraan is een germanisme), membrana basalis, basilemma of grondvlies is een dun vezelig laagje dat zich onder het endotheel en het epitheel van de meeste organen bevindt. Het wordt gevormd door collageen type IV, laminine, heparaansulfaat, proteoglycanen en entactine.

Eenlagig kubisch epitheel komt voor op plaatsen in het lichaam waar secretie en absorptie van stoffen een belangrijke rol speelt. Eenlagig kubisch epitheel komt bijvoorbeeld voor in de nefronen, ovaria (eierstokken) en afvoergangen van klieren.

Lymfeklieren bevinden zich op strategische plaatsen in het lichaam, zoals in de hals, de oksel, in de liezen en eigenlijk in de hele romp. Deze lymfeklieren zorgen ervoor dat vocht gezuiverd wordt; het zijn filterstations voor de lymfe.

Cervicale lymfeklieren liggen in de hals en worden met name gevoeld bij een bovenste luchtweginfectie. Het filtert lymfevloeistof die uit het hoofd, de hoofdhuid en de hals komt. Lymfeklieren in den hals kunnen worden onderverdeeld in drie regio’s: